Voltooid! De wereld is gered, nu! – Goede Vrijdag preek over Johannes 19,30
Voltooid! Het is niet zijn laatste adem. Als een zucht van verlichting, uit een droge gebarsten keel. Het is geen kreet van verlossing van het leed. Het is een roep van overwinning. De roep van iemand die weet dat nu God zegeviert. In het Grieks staat er één woord: voltooid! Volbracht!
Een enorm werk is geklaard. Dat laatste, verlaten zijn door zijn Vader, het zwaarste, het dieptepunt. Maar voltooid, volbracht, dat ziet op zijn hele leven. Vanaf de nacht in Betlehem tot de nacht aan het kruis. Nee, het gaat zelfs over nog meer. Over Gods plan vanaf schepping, vanaf de zondeval. Toen de wereld van God afviel, en de mensen zelf God wilden zijn. Toen kwam God, en de mensen vluchtten. Maar God zocht Adam in het paradijs: Adam, waar ben je?!
Zo zocht hij de mensen op. En telkens weer deed hij dat. Toen de zondvloed kwam, toen hij Abram riep. Toen Israël zijn volk werd, bevrijd uit slavernij. Toen hij hen opnieuw opzocht, bevrijdde uit ballingschap. Toen was hij de God die zijn plan had. Met Israël, met de wereld, met ons!
Daarom roept Gods Zoon nu: voltooid, volbracht! De wereld is gered! De vrede is hersteld. De hemel gaat open. Zijn dood, die het leven brengt, het einde van het kwaad. Nu hebben we een antwoord op terrorisme, oorlog, honger. Nu hebben we hoop bij ziekte en dood. Nu is er een bron van vrede, bij scheiding en conflict.
Voltooid, volbracht! Het luidt een nieuwe wereld in. Zonder tranen, onbegrip, ruzie, haat. Zonder terreur, leugen, onrecht. Niet ééns, ooit; nee, nú: nú is het voltooid, volbracht. Voor wie gelooft, is er een nieuwe start. Je gelooft niet meer in verwijdering, angst, afwijzing. Je gelooft in hoop, verzoening, liefde.
Dat betekent dat woord: voltooid. Het einde van het kwaad. Niet eens, nee, nu. Dat kunnen wij roepen, daarvan kunnen wij getuigen. In een angstige wereld, vol verwarring en verwijdering. We hebben er weet van: van een voltooide wereld, van een volbracht plan van God.
Amen
