Hoezo een interim dominee?
Een tijd geleden sprak ik met een kerkenraad van een gemeente waar de predikant overleden was. Ze gingen op zoek naar een nieuwe dominee. Maar toen bleek dat niet iedereen daar aan toe was. Een vrouw zei: “Ik ontdek nu pas: wíl ik eigenlijk wel een nieuwe dominee?!”
Vaak wordt dit onderschat. Een predikant is hoe dan ook altijd geliefd bij zijn kudde. Ga maar na: als predikant ben je erbij als er een kind ziek wordt en overlijdt, je wordt deel van die familie in die intimiteit van verdriet en afscheid. Zo zit je ook naast een ziekenhuisbed, bij iemand op z’n kwetsbaarst. Je begeleidt jongeren in hun levensvragen, ontmoet ze opnieuw als er één trouwt, een gezin krijgt. Gesprekken over de diepste drijfveren en vragen. Alongside their roads of life.
Met andere woorden: een predikant komt héél dicht bij mensen. Dat kan alleen als men je vertrouwt. Vertrouwen: het grootste geschenk dat je als dominee kunt krijgen. En ook zo kwetsbaar: wat is vertrouwen iets wonderlijks, iets van God!
Maar dan begrijp je ook hoe groot het gat is dat ontstaat als een predikant wegvalt, door overlijden en ook na een emeritaat en zelfs een losmaking. Een rouwproces van loslaten, voordat je openstaat voor een heel andere persoon op die plek. De zorg die een gemeente dan nodig heeft, valt niet te onderschatten!
En dus moet er gewerkt worden aan die overgang. Dat proces van onthechten en stap voor stap open gaan staan voor iets nieuws (een nieuwe dominee), daarin begeleid je als interim predikant een gemeente. Daarom is het van belang dat je als interimmer dominee bent, pastor. Je mag voor die gemeente en mensen zórgen, op de manier van de Goede Herder die wonden heelt en levens vernieuwt.
Dat doe je door gesprek, één op één en gezamenlijk. Dat doe je ook door voor te gaan in diensten. Je benoemt pijn, zalft de wonden met Gods genezende evangelie, je helpt mensen weer op te staan om uit te zien naar iets nieuws. De interim predikant als rouwbegeleider en Geestelijk zorger…
