Eén woord is genoeg (jaarwisseling 2014/15) – 2 Petrus 3,9
Eén woord van God is genoeg…
1. Eén woord en hij bewaart de wereld
Wat je belooft moet je doen! Iets beloven doen we zo makkelijk. ‘Komt voor mekaar’, zeg je en vervolgens vergeet je het compleet. Stel, je belooft je oude buurvrouw haar tuintje op te knappen. ‘O, ik fix het wel een keer, buurvrouw!’ Maar je hebt het druk en eigenlijk ook niet zo veel zin, het komt er niet van. En de buurvrouw wacht, en wacht, ze durft er al niet meer op te rekenen. ‘Komt voor mekaar’, wat is zo’n belofte waard?
Is God ook zo? Hij belooft veel, maar doet hij het ook? Het lijkt soms van niet: jaar na jaar gaat voorbij. Waar blijft nu die nieuwe wereld die hij beloofd had? Komt daar nog wat van? Gods kinderen wachten op de komst van Jezus, al eeuwenlang! De eerste christenen wachtten nog met gespannen verwachting. Had Jezus niet gezegd: “zie, ik kom spoedig”? Maar hij kwam niet, eeuw na eeuw ging voorbij, de verwachting verflauwde. Dat ‘spoedig’ moet je blijkbaar anders interpreteren. En wat in de Bijbel staat, ook hier, werd een geliefd gezegde: voor God is duizend jaar als één dag, en één dag als duizend jaar… Zo temperen we onze verwachting.
Vanavond staan we stil bij geboorte en dood, bij gebrokenheid en hoop dit jaar. We staan stil bij een jaar vol rampen en verschrikkingen. Tegelijk was het een jaar als alle daarvoor, die we soms alweer vergeten zijn. ‘Business as usual’, of zoals de Prediker zegt: niets nieuws onder de zon. En dus vraag je je inderdaad af: waar blijft God met zijn beloften?
Die vraag kan ook een ongeloofsvraag zijn, de uitdagende vraag van sceptici. “Wacht jij op een Goddelijk ingrijpen? Dan kun je lang wachten!” Petrus noemt zulke mensen ‘spotters’, “mensen die jullie geloof belachelijk maken” (legt de Bijbel in Gewone Taal uit). Maar mensen die zo praten, waarschuwt hij, drukken de stem van God in hun leven weg. ‘Willens en wetens’: ze negeren God. Ieder individu kan, als hij goed luistert, Gods stem horen. Want God laat van zich horen, hij spreekt.
Door te spreken schiep hij de wereld: één woord was genoeg. Eén woord was ook genoeg om de aarde te bedelven onder watermassa’s: de zondvloed. Maar de mensen willen Gods stem niet horen, ze houden zich doof! Ze beweren: de wereld draait door, mensen worden geboren en gaan dood. Zo is het, zo was het, zo zal het altijd blijven.
Maar God had aan één woord genoeg, en toen gebeurde het. Zo zal het weer zijn: hij sprak één woord, een belofte. “Ik kom je tuin omspitten, en alle onkruid uitroeien”, zegt hij (denk aan dat voorbeeld van daarnet). “Ik kom een volledig nieuwe tuin aanleggen zelfs, een nieuw paradijs”.
Is God net als ons, die zo makkelijk even iets beloven maar het dan vergeten? Is hij vergeten wat hij beloofd had? Mensen die je geloof belachelijk maken, zeggen: zie je, jullie geloof is nergens op gebaseerd! En mensen die wel geloven, beginnen zo nog te twijfelen ook: inderdaad komt er wel wat van? Die nieuwe wereld, van vrede en gerechtigheid, en eeuwig leven?
2. Eén woord en hij bewaart zijn geduld
God is zijn belofte helemaal niet vergeten, zegt Petrus! Je proeft hier Petrus’ verontwaardiging! Hoe kómen jullie erbij om dát te zeggen! Dan ken je God nog niet! God ís niet traag in het nakomen van zijn belofte. Traag, dat is juist het woord dat past bij dat uitstelgedrag van ons. Dat ik zeg: ‘ik heb geen tijd, ik ben te druk nu’. Als ik dat zeg, bedoel ik eigenlijk: ‘ik heb er geen zin in, vind andere dingen belangrijker’. In managerstaal zeggen we dan: kwestie van prio’s. Daarmee slaan we elkaar om de oren, want daar kun je natuurlijk niet omheen.
Petrus doet dat anders: hij wijst op wie God echt is. God is niet traag of vergeetachtig, en dus onbetrouwbaar. Als je hem kent, weet je: hij is altijd trouw, vooral aan zichzelf! Weet je wat dat betekent? Dat hij de tijd neemt. Want hij heeft geduld.
Geduld hebben, dat is meer dan een toevallige eigenschap die sommigen hebben. Sommigen kunnen wachten. Bijvoorbeeld bij treinvertraging: gaan ze niet dom mee mopperen met iedereen. Nee, geduld heeft ook te maken met wat je voor een ander voelt. Komt een goede vriend te laat als je hebt afgesproken, dan heb je meer begrip. Geduld zit dieper, het heeft te maken met de relatie die je met iemand hebt. Hoe dieper je band met iemand is, hoe meer je van elkaar kunt hebben.
Wat betekent het dat Gód geduld heeft? Precies: dat hij de mensen liefheeft! Hij wil dat iedereen tot inkeer komt en dat niemand verloren gaat, zegt Petrus!
Wie zijn dat, die ‘iedereen’? Je kunt zeker denken aan alle mensen van de wereld. Zo is God: één en al liefde, voor iedereen. Zegt Jezus het niet zelf in Joh. 3,16: God had de wereld zo lief dat hij zijn eniggeboren Zoon gegeven heeft, opdat wie in hem gelooft niet verloren gaat maar eeuwig leven heeft. God is een mensenredder, hij wil een hemel vol mensen. En al die mensen wil hij de tijd geven om hem te leren kennen, en zo gered te worden. Al die eeuwen zijn eeuwen van ‘genadetijd’. Wat een opdracht voor ons om alle mensen het goede nieuws te vertellen voor het te laat is!
Toch denkt Petrus hier vooral aan de gelovigen, de mensen aan wie hij schrijft. Dat is in de tekst ook duidelijk te zien. Kijk maar, hij zegt: God is niet traag met zijn belofte, nee, hij heeft alleen maar geduld met u! God wil zijn kinderen de tijd geven, degenen die het voorrecht hebben om uitgekozen te zijn. Van zijn geliefden mag niemand verloren gaan. Dat u, jij en ik nog verder mogen leven, dat is Gods geduld met jou! De tijd die je nog krijgt, is tijd om te kiezen! Maak de goede keus, voor het te laat is!
Met die oproep eindigt deze brief ook. De tijd die je nog krijgt, is geen tijd voor uitstel. Zeg nooit: ik kan altijd nog voor God kiezen. Dat komt wel, volgend jaar misschien. Bedenk: hij komt, plotseling, als een dief in de nacht. Bovendien weet je niet eens of je morgen nog zult leven. God wil dat je tot inkeer komt, dat je je hart aan hem geeft, stel het niet uit!
Dat het zo lang duurt, is niet omdat God zijn belofte niet houdt. Het is andersom: omdat hij zijn belofte wél houdt! Omdat hij u, jou en mij nog binnen wil brengen in zijn nieuwe wereld!
3. Eén woord en hij bewaart zijn belofte!
God sprak één woord, en de wereld werd geschapen. Hij sprak weer één woord, en de aarde werd verwoest door de zondvloed. Eén woord is genoeg, ook om die wereld te beëindigen.
Alles drijft op Gods woord, Gods spreken. De wereld draait niet door, de wereld rust op het fundament van Gods woord. Zolang God zegt dat de wereld en de mensen moeten bestaan, blijven ze bestaan. Je ziet daarin God niet alleen als een heerser op de troon, die beveelt en het gebeurt. Je ziet God hier vooral ook als de God die zijn liefde verklaart. Zijn woord is zijn woord van liefde, zijn woord dat tenslotte mens werd, in Jezus Christus.
Paulus noemt hem in de brief aan Kolosse de eerstgeborene van de schepping. Om hem die de Heer is op Gods troon, draait alles, hij is het fundament waar alles op rust. Hij draagt de wereld, hij draagt de mensen, op weg naar het einde. En daarom mag je, moet je geloven: wat God zegt gebeurt! Het bewijs is Jezus Christus zelf. Hij die leed, stierf en opstond uit de dood. En die nu zetelt boven de wereld. Omdat hij onze redder is, geloven we Gods belofte van een nieuwe wereld. Deze wereld bestaat, door en in Gods trouw. Deze wereld gaat naar het einde, door en in diezelfde trouw.
Sluiten we een jaar af, dan doen we dat in die verwachting. God vertraagt de komst van zijn rijk niet, hij heeft geduld: met u, jou, mij! Je krijgt nog tijd, om je te richten op de grote dag waarop hij komt! De wereld is moe van alle ellende, uitgeleefd door al het leed. Duizenden vluchtelingen waren er weer dit jaar. Alles roept om de komst van Jezus. Maar juist hij is het levende bewijs van Gods trouw, dat God zijn beloften houdt.
Daarom zeggen we met Petrus: Wij vertrouwen op Gods belofte en zien uit naar een nieuwe hemel en een nieuwe aarde, waar gerechtigheid woont! De wereld draait niet door, christenen zijn mensen met uitzicht. Een keer komt er een eind aan, op Gods tijd komt er een nieuwe wereld. Het komt voor mekaar!
Dat is geen gemakkelijk gedane belofte, want het kostte God veel, alles, zijn eigen Zoon! En daarom is het de belofte van een God die trouw is en doet wat hij zegt. Het wachten is op dat ene woord, zijn laatste woord. Dan zullen hemel en aarde vergaan, in het vuur van Gods oordeel. En voor wie bleef vertrouwen gaat een nieuwe wereld open.
Amen.